Van start!!
Blijf op de hoogte en volg Robin
27 November 2014 | Brazilië, Palotina
Olá a todos!
Semana passada eu prometi uma história em português, que é dificil para mim. Eu entendo um pouço e eu fala um pouço. Mas palavras muito, muito simples. Você está lendo isso provavelmente de um tradutor, então eu vou continuar em holandês.
Ik vind het erg fijn om te zien dat mijn verslagen nog steeds zo goed gelezen worden en daarom denk ik dat ik er verstandig aan doe om mijn verslag te vervolgen in het Nederlands. Dit doe ik niet alleen om jullie tegemoet te komen, maar vooral omdat het met mijn gebrekkige Portugees anders nog wel tot de jaarwisseling kan duren voordat ik weer een verslag getypt heb.
Inmiddels ben ik een beetje ingeburgerd in Palotina en weet al aardig de weg te vinden. Nu kom je zelfs met het richtingsgevoel van een visstick al een heel eind, want de hele stad is ingedeeld in blokken. Met mijn roze mini-mountainbike, die ik mocht lenen van een huisgenoot, scheur ik de hele stad door. Elke keer dat ik door de stad fiets, is opperste concentratie vereist, want enige logica in voorrang op kruisingen heb ik nog niet kunnen ontdekken. Het is wel handig dat ik niet meer afhankelijk ben van anderen voor het vervoer van en naar de universiteit.
Sinds mijn vetrek uit Nederland ben ik niet meer naar de kapper geweest en mijn haar groeit goed in dit klimaat. Na veel zoeken op internet, bleek het invliegen van mijn vaste kapper toch niet helemaal binnen het geplande budget van m’n stage te vallen en zat er niets anders op dan een lokale kapper te bezoeken. De kapsalon vinden was het makkelijkste deel. Na een paar Portugese woorden en een opsomming van alle bekende Nederlandse voetballers mocht ik plaats nemen in de stoel. Na een foto van mijn kapsel in betere doen, wees de beste man naar de tondeuse. Ik heb twijfelachtig mijn duim opgestoken en hij ging fanatiek van start. Tijdens het knippen is me duidelijk geworden dat ik zijn eerste Nederlandse klant was en heb ik uitgelegd wat ik in Brazilië kwam doen. Na nog een kort gesprek over het weer in Nederland deed hij de mantel af enot mijn verbazing viel het eindresultaat niet tegen.
Nieuwe mensen leren kennen en de gastvrijheid gaat ondertussen onverminderd door. Zo ben ik inmiddels al op een familiefeest geweest en zelfs op kraamvisite. Waar in Nederland de eerste schaatsen waarschijnlijk al in het vet zitten, heb ik m’n zwembroek afgelopen week ook van stal kunnen halen. Kortom, dit deel van de stage zit wel goed en de tijd vliegt dus ook om.
Ten tijden van het schrijven van het vorige verslag had ik echter mijn twijfels of het geplande onderzoek überhaubt nog wel door zou gaan. Deze gedachte heeft me tot afgelopen woensdag bezig gehouden. Het product uit Oostenrijk was nog niet vrijgegeven en ondertussen tikte de tijd weg. Na veel stressen, mailen, bellen en skypen kwam die woensdag om 16.00 uur Braziliaanse tijd dan eindelijk het verlossende antwoord: we gaan ervoor! Ik kon mijn geluk niet op, want dat betekende dat ik niet zonder onderzoek terug zou keren uit Brazilië. Nu is het natuurlijk geen straf om een maand te genieten van Brazilië, maar of het bevordelijk is voor het afronden van mijn stage... Dit zorgde er overigens niet voor dat donderdag een dagje van achterover leunen was. Sterker nog, dit werd een dag waarop nog veel geregeld moest worden, omdat de proef op vrijdag al zou starten. De vreugde van eerder was ook alweer snel verdwenen toen bleek dat het product niet in Palotina was, maar nog zo’n 1000 kilometer hier vandaan. Daar was ik even vergeten dat afstanden hier niet zo’n rol spelen, want na een snel transport met het vliegtuig was het product de volgende morgen dan eindelijk op de plek van bestemming.
Het afgelopen weekend heb ik bijna continu in de stal doorgebracht, dit is ook de reden is dat ik mijn verhaal nog niet eerder geplaatst heb. De komende 3 weken breng ik het grootste deel van mijn tijd ook door in de stal. Een paar keer per dag ben ik dan bezig met het voeren en controleren van de biggen. Tussendoor heb ik dan tijd om alvast aan mijn verslag te werken.
Tot de volgende keer!
Groeten,
Robin
Semana passada eu prometi uma história em português, que é dificil para mim. Eu entendo um pouço e eu fala um pouço. Mas palavras muito, muito simples. Você está lendo isso provavelmente de um tradutor, então eu vou continuar em holandês.
Ik vind het erg fijn om te zien dat mijn verslagen nog steeds zo goed gelezen worden en daarom denk ik dat ik er verstandig aan doe om mijn verslag te vervolgen in het Nederlands. Dit doe ik niet alleen om jullie tegemoet te komen, maar vooral omdat het met mijn gebrekkige Portugees anders nog wel tot de jaarwisseling kan duren voordat ik weer een verslag getypt heb.
Inmiddels ben ik een beetje ingeburgerd in Palotina en weet al aardig de weg te vinden. Nu kom je zelfs met het richtingsgevoel van een visstick al een heel eind, want de hele stad is ingedeeld in blokken. Met mijn roze mini-mountainbike, die ik mocht lenen van een huisgenoot, scheur ik de hele stad door. Elke keer dat ik door de stad fiets, is opperste concentratie vereist, want enige logica in voorrang op kruisingen heb ik nog niet kunnen ontdekken. Het is wel handig dat ik niet meer afhankelijk ben van anderen voor het vervoer van en naar de universiteit.
Sinds mijn vetrek uit Nederland ben ik niet meer naar de kapper geweest en mijn haar groeit goed in dit klimaat. Na veel zoeken op internet, bleek het invliegen van mijn vaste kapper toch niet helemaal binnen het geplande budget van m’n stage te vallen en zat er niets anders op dan een lokale kapper te bezoeken. De kapsalon vinden was het makkelijkste deel. Na een paar Portugese woorden en een opsomming van alle bekende Nederlandse voetballers mocht ik plaats nemen in de stoel. Na een foto van mijn kapsel in betere doen, wees de beste man naar de tondeuse. Ik heb twijfelachtig mijn duim opgestoken en hij ging fanatiek van start. Tijdens het knippen is me duidelijk geworden dat ik zijn eerste Nederlandse klant was en heb ik uitgelegd wat ik in Brazilië kwam doen. Na nog een kort gesprek over het weer in Nederland deed hij de mantel af enot mijn verbazing viel het eindresultaat niet tegen.
Nieuwe mensen leren kennen en de gastvrijheid gaat ondertussen onverminderd door. Zo ben ik inmiddels al op een familiefeest geweest en zelfs op kraamvisite. Waar in Nederland de eerste schaatsen waarschijnlijk al in het vet zitten, heb ik m’n zwembroek afgelopen week ook van stal kunnen halen. Kortom, dit deel van de stage zit wel goed en de tijd vliegt dus ook om.
Ten tijden van het schrijven van het vorige verslag had ik echter mijn twijfels of het geplande onderzoek überhaubt nog wel door zou gaan. Deze gedachte heeft me tot afgelopen woensdag bezig gehouden. Het product uit Oostenrijk was nog niet vrijgegeven en ondertussen tikte de tijd weg. Na veel stressen, mailen, bellen en skypen kwam die woensdag om 16.00 uur Braziliaanse tijd dan eindelijk het verlossende antwoord: we gaan ervoor! Ik kon mijn geluk niet op, want dat betekende dat ik niet zonder onderzoek terug zou keren uit Brazilië. Nu is het natuurlijk geen straf om een maand te genieten van Brazilië, maar of het bevordelijk is voor het afronden van mijn stage... Dit zorgde er overigens niet voor dat donderdag een dagje van achterover leunen was. Sterker nog, dit werd een dag waarop nog veel geregeld moest worden, omdat de proef op vrijdag al zou starten. De vreugde van eerder was ook alweer snel verdwenen toen bleek dat het product niet in Palotina was, maar nog zo’n 1000 kilometer hier vandaan. Daar was ik even vergeten dat afstanden hier niet zo’n rol spelen, want na een snel transport met het vliegtuig was het product de volgende morgen dan eindelijk op de plek van bestemming.
Het afgelopen weekend heb ik bijna continu in de stal doorgebracht, dit is ook de reden is dat ik mijn verhaal nog niet eerder geplaatst heb. De komende 3 weken breng ik het grootste deel van mijn tijd ook door in de stal. Een paar keer per dag ben ik dan bezig met het voeren en controleren van de biggen. Tussendoor heb ik dan tijd om alvast aan mijn verslag te werken.
Tot de volgende keer!
Groeten,
Robin
-
27 November 2014 - 17:34
Robin Van Den Berk:
De foto's volgen later! -
27 November 2014 - 18:37
Maud:
he robin,
weer super leuk om telezen.
Hier is het inderdaad al aardig koud aan het worden.
de kids zitten vol spanning want het is afwachten of de sint en pieten komen voor hun hahaha.
Vorige week nog bezoek gehad van jullie mam en tante annie en silvia kwamen parfum uit proberen en bestellen.
nou ga ik even gauw het eten afmaken voor sander.
jij heel veel succes en we lezen het weer....
groetjes uit veghel.
-
27 November 2014 - 21:52
Lenny:
Klinkt goed!!! -
27 November 2014 - 21:55
Thea:
Hoi Robin.
Wat heb je er weer een mooi verhaal van gemaakt.
Het is zo leuk hoe je het verwoord.
Hier begint het voorzichtig koud te worden.
Maar met de sinterklaas en de Kerst voor de deur, is het hier toch ook wel goed vertoeven.
Groetjes Thea -
05 December 2014 - 12:49
Kitty:
Hoi Robin. Nu komt er bijna n einde aan. Jou stageperiode zit er bijna op daar
In het mooie brazilië!!
Je hebt er natuurlijk veel van opgestoken en veel nieuwe vrienden ontmoet!
Gelukkig kom je met kerst ff naar huis om deze dagen gezellig thuis te zijn. En al die verhalen vertellen over je stage wij kijken er wel echt naar uit! En dan samen nog n week naar Wenen voor je aan je eind stage begint! Tot gauw. Groetjes. Papa.en xx mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
